IK

Onrecht was niks voor mij. Respect & authenticiteit droeg ik hoog in vaandel.  Als vroegrijpe wijsneus wist ik soms te gekke dingen uit te kramen. Hooggevoelig als ik was probeerde ik overal de harmonie te bewaren door zondebok te spelen. Tijdens de schooljaren waren de zwakkeren mijn “vrienden” die bescherming zochten bij mij, pesters waren bang van me. Krachtig zijn voor de ander was geen probleem. Maar krachtig zijn voor mezelf was een ander paar mouwen daar ik een heel laag zelfbeeld had. Mezelf voorstellen ging altijd als volgt: “hallo ik ben een moeilijke en een rare, ik zeg het liever op voorhand dan moet jij het niet meer zeggen.” Nu doe ik dat gelukkig niet meer.

Eigenzinnig

Mijn eigen kijk op het leven,  riep groot ongenoegen op in mijn omgeving. Waarom moest ik altijd zo moeilijk doen, waarom kon ik gewoon volgzaam zijn? Ik was een spontaan, zeer nieuwsgierig en energiek kind dat door het onbegrip van de buitenwereld stilletjes aan dichtgeklapt is.

Voor mijn ouders moet ik een ramp geweest zijn. Mijn moeder wou liever geen kinderen en van een meisje had ze andere verwachtingen dan ik. Een actieve, doe-het-al was die haar mannetje stond. Mijn vader voelde zich ontzettend miskent in zijn autoriteit, door mijn “waarom” vragen. Autoriteit daar heb ik het moeilijk mee, ik duld niks of niemand boven mij. Mijn vader vroeg me als jong kind al” Wie denk jij wel dat je bent met je hoogstaande principes? Authenticiteit was en is voor mij een heel belangrijk iets. Ik liep niet in de pas en mijn ouders schaamden zich voor me. En ja zo kabbelde mijn leven van de ene steen naar de andere. Wat ik ook deed, het was nooit genoeg of nooit goed. 

Toch moet je erdoor, je bent op aarde en je zet stapje per stapje. Op 20 jarige leeftijd gehuwd, op 21jarige leeftijd mama van een prachtige HSP dochter. Mijn ex zeer behouden en traditioneel, neemt de rol van mijn vader over. Ik kreeg vaak te horen dat ik moest stoppen met al die rare praat, want volgens mijn ex-man leek het alsof hij dat dan ook onderschreef. Ik ga of verval dus in een soort van slaapmodus. Een wake-up call bereikt me het moment dat mijn dochter op 5 jarige leeftijd 3x na elkaar en blaasontsteking heeft en de dokter het woordje operatie laat vallen. Met een schok wordt ik wakker, want operaties zijn helemaal niet mijn ding. Ik haal mijn dochter erdoor zonder operatie en deze wakkere gang is niet meer te stuiten.

Dan begint de zoektocht naar het alternatieve : homeopathie, acupunctuur, zingeving, werking van het brein, healing, Lenormand- en tarot kaarten en alles wat ik kon vinden in de 5 bibliotheken waarvan ik lid was. Ook een paar healers, kaartleggers geraadpleegd, een 1ste graad reiki en een LA O CHI inwijding, …..

 Als kind had ik altijd last van sinus-keel-neus& ooronstekingen, hoofdpijn, kiné vanaf 12 jaar, …. Toen ik ouder werd CVS, Fybromyalgie, nekhernia, constant maag- en darmproblemen, socoliose, geblokkeerd bekken, 85% verlamde rechterarm…… Na 12 jaar huwelijk en huisvrouw te zijn, besluit ik te scheiden en zelfstandig mijn boontjes te gaan doppen. De arbeidsmarkt zat zeker niet te springen om een jonge moeder van 31 jaar met en kind van 10 jaar en zonder werkervaring. Mooi was dat, maar omdat ik voor mezelf gekozen had heb ik schitterend hulp uit de kosmos ontvangen en ben ik verder gegroeid.

Uit idealisme dacht ik in de politiek iets te kunnen betekenen. Ik ontmoette er Vincent Vanquickenborne, de toenmalige jongste senator van België. En wonder boven wonder kreeg ik van hem een schitterende en boeiende job aangeboden. Ik werd zijn administratieve rechterhand. Toen onze politieke meningen uit elkaar liepen aanvaarde ik een andere job als bediende. Maar een job als bediende was een ramp voor me dus na 8 maand dan maar de zelfstandige toer op.

Man, man heb ik klappen gekregen. In 2003 komt een man en 2 stiefkinderen op mijn pad en een boze ex die onze relatie niet zag zitten. Ze begint een rechtszaak, we verliezen de kinderen, relatie onder druk, ……. Ondertussen waren de fibromyalgie en cvs versterkt met een 85% verlamde computerarm, nekhernia en rugproblemen. Mijn 5.5 jarige relatie besluit ik stop te zetten, doch achteraf we wagen nog een poging maar na zijn overspel is voor mij de maat vol. De klap van het overspel komt mega hard aan en ik verzand in een depressie.  Het werken lukte niet meer. Na 8 jaar valt het doek over mijn incassokantoor, door een fout van de boekhouder. Doch tussen al deze frictie door krijg ik beetje per beetje inzicht in mijn eigen hooggevoeligheid en de wetmatigheden van het leven. Zo bereik ik het moment dat ik (eindelijk) door het leven op de knieën gebracht wordt. 4 maand zal mijn depressie duren, waarna ik eindelijk mijn ogen kan openen. Het overspel is achteraf een zegen gebleken want hierdoor werd ik tot overgave gedwongen. De overgave zorgde voor een herstelling van het contact met mezelf en als bij wonder kunnen mijn talenten eindelijk de nodige zuurstof krijgen. Het ja zeggen tegen mezelf was het keerpunt in mijn leven. Ik moest eerst verraden worden door mijn partner om in te zien hoezeer ik mezelf verraden had, jaar na jaar. 

In 2012 besluit ik de basis opleiding voor bemiddelaar te volgen en daar krijg ik een heel mooi inzicht die mij ontzettend geholpen heeft. Ik moest niet alle problemen oplossen, zelfs een bemiddelaar heeft maar een slaagkans van 70%. De druk die altijd op mijn schouders woog, valt weg. Een oef, ik kan en hoef niet alle problemen die ik zie op te lossen. En ik begin de wereld op heel andere manier te bekijken. Er komt een acceptatie van het feit dat alles gebeurt met een goeie reden. Het is de start van een nieuw leven. Stilletjes kruip ik uit mijn dal en van de één op de andere dag springt alles open halfweg 2014. Het is  een bal die niet meer te stuiten is.

Ik begin weer plezier te krijgen in de gewone alledaagse dingen. En mijn rechteram en de andere kwalen worden draaglijker en verdwijnen stilletjes.

Enkel wanneer er “stress” is (= een soort weerstand tegen iets in mijn leven) kan ik kort nog sommige knelpunten voelen in mijn lichaam.

Een deel van de pijnen waren pijnen die ik van anderen overnam een ander deel kwam door de afwijzing en miskenning van mezelf. Mijn dochter, ook hooggevoelig, noemde het stofzuigen. Telkens wij onder de mensen geweest waren, voelden de mensen zich goed en wij mottig en moe. Mijn verlamming gaf me het signaal dat ik zelf niet goed bezig was en ik gooide helemaal het roer om. In plaats van de ander nog op de eerste plaats te zetten, reserveerde ik deze plaats voor mezelf. Enkel zo kon ik krachtig zijn en kon ik kracht doorgeven aan de anderen. Mijn pijnen leerden me dat ik mijn zelfbevestiging in de buitenwereld zocht. Mijn handelen was altijd gekleurd door de achterliggende motivatie:” en nu zal ik wel waardevol bevonden worden”. Ik gaf om erkenning te krijgen, mijn geven was dus geïnfecteerd en onzuiver. Het moment dat ik dat snapte kon ik naar binnen bij mezelf en mezelf leren waarderen. 

Net zoals zovele andere Hsp’ers en lichtwerkers ben ik jarenlang bang geweest van mijn eigen kracht en kunnen. Mijn gevoeligheid was een last. Ik had altijd pijn, een etiket in de kleren is ondraaglijk, altijd gepakt en gezakt want als het kouder of warmer wordt moet ik direct anticiperen, op tijd iets eten, regelmatige slaap, snel emoties overnemen, mijn lichaam regeert zo snel op alles …. In het dagelijkse leven kan dat soms vervelend zijn want anderen hebben daar precies geen last van.

Ik vond ook dat de anderen meer wisten dan ik en ik was bang fout te doen of te falen. Het moment dat ik het zo beu was om afhankelijk te zijn van die wispelturige buitenwereld heb ik de knop omgedraaid en gezegd tegen mezelf dat het genoeg was. Ik heb toen gezworen nooit meer meer kracht aan de ander te geven dan aan mezelf, nooit meer te luisteren naar de anderen en enkel mijn buikgevoel gevoel te volgen. Na jaren van CVS en fibromyalgie was het een verademing de verkramping en pijn te kunnen loslaten. Ik werd een neutraal kanaal en op een paar maand tijd ontwikkelde ik spontaan mijn manier van het healen op afstand. Verdieping van kennis stroomde ook binnen daar waar ik al jaren hard poogde contact te maken. Pas toen ik echt alles losliet en de overgave binnenstapte ontplooide zich alles letterlijk in een 2-tal maand. Ik voel me jonger en jonger worden. Mijn lichaam is vrij van pijn en verkramping en ongelooflijk maar waar kan ik tijdens de healingen de pijnen van mijn klanten overnemen in mijn lichaam om ze zo te verwijderen. Ik ben niet meer bang van mijn kracht en de magie en wonderen zijn een vast onderdeel van mijn leven nu. Het is een zalig gevoel, een thuiskomen. 

Het leren thuiskomen in mezelf was de kentering, daarmee wil ik nu anderen helpen. Dat ik goed bezig ben bewijzen de sterke resultaten die ik boek bij klanten met mijn healingen en coaching. 

Ik heb dus mijn eigen methode ontwikkeld nl de ISA healing enkel geven wordt vanop afstand. 

Geef nooit de moed op,

blijf zoeken en ontdekken

want elk stukje heb je nodig,

om te komen waar je nu bent!